Aðventan gengin í garð

Í ljósi þess að fyrsti sunnudagur aðventunnar er nú liðinn er margt sem maður fer að hugsa um og manni langar að gera eitthvað gott fyrir fólkið í kringum okkur og svo fólk sem á erfitt. Hvað getur maður gert t.d. fyrir þá sem eru að berjast við erfið veikindi af hvaða toga sem er???

Ég get bara sagt frá því að ég tala nokkurn vegin af reynslu þar sem ég og fjölskylda okkar misstum góðan mann fyrir 7 árum síðan eftir mjög erfið veikindi sem hafði mikil áhrif á okkur öll en það var fósturpabbi minn og faðir bróðir míns. Ein besta vinkona mín missti pabba sinn eftir erfið veikindi ca ári seinna. 

Núna er það þannig að 18 ára gamall drengur er að berjast við krabba og er staðan þannig í dag að það er spurning hvað hann á langt eftir. Þessi drengur tengist fjölskyldu fósturpabba míns á sama hátt og ég. Mig langar að gera eitthvað fyrir hann og fjölskyldu hans en ég veit ekki hvað það á að vera en það er svo margt sem kemur til greina.

Hvernig stendur á því að það sé orðið þannig í dag að fólk á öllum aldri fær Krabba þegar lífsgæði og læknavísindin eru orðin svona miklu betri núna heldur en t.d. fyrir 10 árum síðan. Af hverju er maður alltaf að heyra um yngra og yngra fólk, allt niður í mjög ung börn berjast við þennan sjúkdóm? Af hverju er ekki búið að finna leið til að útrýma þessum sjúkdómi sem og HIV??? Þetta eru allt góðar spurningar og ég veit að það eru margir þarna úti sem hafa þær líka og miklu miklu fleiri.

Ég ætla að velta þessu betur fyrir mér og skrifa kannski meira seinna

Eigið góða daga og hugsið um þá sem minna mega sín:)

 

Athugasemdir

[Eva Hrönn Jóhannsdóttir, 3.12.2007 kl. 22:32]

Hæ Valgeir

Ég veit að það er erfitt að glíma við andlega sjúkdóma en ég þekki það

af eigin raun líka en í þessum tilvikum sem ég nefni hér að ofan er ég 

ekki að tala um þannig veikindi heldur það sem herjar á líkamann eins 

og t.d. krabba og fleiri þannig sjúkdóma.

Ég veit að þegar fólk haldið geðsjúkdómum af hvaða tegund sem er á 

sína erfiðu daga og finnst eins og það sé engin leið út nema enda lífið 

sem er mjög grátlegt. Ég hef einu sinni fengið svoleiðis hugsun en það 

var fyrir nokkrum árum síðan og mér hefur aldei liðið eins illa. Það sem ég

hugsaði aftur á móti um var fjölskylda mín, því ég hugsaði sem svo að ég

gæti aldrei gert henni það að gera eitthvað svona. Meðan mér leið sem 

verst sendi ég sms á mann sem ég vissi að ég gat treyst og hann hjálpaði 

mér það mikið  að þegar ég var búin að tala við hann var ég orðin miklu rólegri 

og  örþreytt og vildi bara fara að sofa. Síðan þá hef ég ekki fengið eina svona hugsun :) Ég vona að þér gangi sem best í þinni baráttu og mundu það að hugsa um fólkið í kringum þig og hvernig því mundi líða ef þú fengir aftur svona hugsun og framkvæma en að mínu mati er það eitt að hugsa svona og annað að framkvæma, Er það ekki???:)

Hafðu það gott Valgeir og ég vona að þér gangi sem best:)